อักษรควบหรือตัวควบกล้ำ หมายถึง พยัญชนะที่ควบกับ ร ล ว ประสมสระเดียวกัน ออกเสียง
ควบกล้ำกันเป็นพยางค์เดียว โดยออกเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวหน้า
อักษรควบหรือตัวควบกล้ำ แบ่งออกเป็น ๒ ชนิด ได้แก่
๑. อักษรควบแท้ ได้แก่ อักษรควบที่ออกเสียงพยัญชนะ ๒ ตัว ควบกล้ำกัน ดังนี้
๑.๑ พยัญชนะตัวหน้า ก ข ค ต ป พ ควบกับ ร เช่น
กร เช่น กราบ กรอง กรีด โกรธ แกร่ง
ขร เช่น ขรัว ขรุขระ ขรึม
คร เช่น ใคร ครู ครบ คราม ครัว ครอง
ตร เช่น เตรียม ตรวจ ตรา ตรง ตรอง ตรึง
ปร เช่น โปรด เปรม ปรุง ปราย
พร เช่น พระ พร้อม พรุ่ง พรวน พราน
๑.๒ พยัญชนะตัวหน้า ก ข ค ป ผ พ ควบกับ ล เช่น
กล เช่น กล้อง กลืน กลม แกล้ง เกลียว
ขล เช่น ขลาด เขลา โขลง ขลัง ขลุ่ย
คล เช่น คลัง คล้าย แคล้ว คล้อย
ปล เช่น ปลอบ ปลด ปล่อย ปลื้ม ปลวก
ผล เช่น ผลัด ผลาญ ผลุบ เผลอ
พล เช่น พลาด พลั้ง พลาย พลิก เพลง
๑.๓ พยัญชนะตัวหน้า ก ข ค ควบกับ ว เช่น
กว เช่น กวัด ไกว กวาด แกว่ง เกวียน
ขว เช่น ขวา แขวง ไขว่ ขว้าง ขวิด
คว เช่น ควัก ความ ควาย ควาน ควัน
๒. อักษรควบไม่แท้ ได้แก่ อักษรควบที่ออกเสียงพยัญชนะตัวหน้าเพียงตัวเดียวหรือออกเสียง
เป็นอย่างอื่น ดังนี้
๒.๑ พยัญชนะตัวหน้า จ ซ ศ ส ควบกับ ร ออกเสียงพยัญชนะตัวหน้า โดยไม่ออกเสียง
ร กล้ำ เช่น
จริง อ่านว่า จิง
ศรัทธา อ่านว่า สัด - ทา
เศรษฐี อ่านว่า เสด - ถี
สร้าง อ่านว่า ส้าง
เสริม อ่านว่า เสิม
แสร้ง อ่านว่า แส้ง
๒.๒ พยัญชนะตัวหน้า ทร ออกเสียงเป็น ซ เช่น
ทราบ อ่านว่า ซาบ
ทรุด อ่านว่า ซุด
ทรง อ่านว่า ซง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น