คำพ้อง

คำพ้อง หมายถึง คำที่มีรูปหรือเสียงเหมือนกัน แต่จะมีความหมายต่างกัน ซึ่งเวลาอ่าน
ต้องอาศัยการสังเกตเนื้อความของคำที่เกี่ยวข้องคำพ้องมีหลายลักษณะ ได้แก่

๑. คำพ้องรูป คือ คำที่เขียนเหมือนกันแต่ออกเสียงต่างกัน ในการอ่านจึงต้องระมัดระวัง

โดยดูจากบริบทของคำแวดล้อม เพื่อให้ถูกต้องและสื่อความหมายได้ตรงกับเจตนารมณ์ของสาร

          กรี       อ่านว่า        กรี (อ่านแบบควบกล้ำ)       แปลว่า    อวัยวะส่วนหัวของกุ้ง
                     อ่านว่า        กะ-รี                                   แปลว่า    ช้าง  
         แหน    อ่านว่า        แหน (อ่านแบบอักษรนำ)   แปลว่า    พืชน้ำชนิดหนึ่ง
                    อ่านว่า        แหน                                   แปลว่า    หวง เฝ้า
        เพลา   อ่านว่า        เพลา (อ่านแบบควบกล้ำ)  แปลว่า    ตัก ส่วนของรถ เบาลง

                   อ่านว่า        เพ-ลา                                แปลว่า    เวลา

๒. คำพ้องเสียง คือ คำที่เขียนต่างกันแต่ออกเสียงเหมือนกัน เช่น
        กาล กาฬ กานต์

        กาล       อ่านว่า      กาน       แปลว่า     เวลา
        กาฬ      อ่านว่า      กาน       แปลว่า      ดำ
        กานต์    อ่านว่า      กาน       แปลว่า     น่ารัก

        จัน จันทน์ จันทร์

        จัน          อ่านว่า        จัน     แปลว่า      ต้นไม้ชนิดหนึ่ง
        จันทน์    อ่านว่า        จัน     แปลว่า      ไม้หอม

        จันทร์     อ่านว่า        จัน     แปลว่า      ดวงเดือน


๓. คำพ้องทั้งรูปและเสียง คือ คำที่เหมือนกันและอ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่จะต่างกัน
ในด้านความหมาย ซึ่งขึ้นอยู่กับใจความของคำในบริบทข้างเคียง

         กัน

        กัน       อ่านว่า        กัน      แปลว่า      โกนให้เสมอกัน
        กัน       อ่านว่า        กัน      แปลว่า       ฉัน, ข้าพเจ้า

        ขัน

       ขัน      อ่านว่า        ขัน        แปลว่า        ทำให้ตึง

       ขัน      อ่านว่า        ขัน        แปลว่า        น่าหัวเราะ